نعل

نعـل      

                             مـور ی انـدر راه خود دیدی که نعـل

بــر کــف پای  ســــتوران  می زنــند

                                     گفت  با خود که این  جماعت  احمقند

ز ا نــکه آهــن بر  د ل و  جا ن می زنـند

گــفت با وی عاقــلی که ای بی خــرد

آنــچه می بـــینی نه آسا ن می زنـند

ابــتدا  با  یــونــجه  و کاه و عــــلف

تیــشه بر احسا س و ایـمان می زنند

                                      زا ن پــس ا ز روی تبانی و هــدف

از پس وی ، هی ، هراسان می زنند

خـــر شود خـــر از خـــریت لاجرم

اسب و قاطر را دهــن بان می زنــند

رام گر د د خر، شــود قاطـر خموش

اســب را  تهمت به  اذ عــان می زنــند.

                                     مـــور، پای خویــش را با لا گرفـــت

گفت ،  بر ما نیز، پنــهان می زنــند

(جم) ز دست و پای خود غافل مباش

که این جماعت بر تو هــم( آن) می زنند.